gradówka na powiece u psa
Gradówka to nieduży guzek, zbudowanym z ropno-krwistej galaretowatej masy, który rośnie na dolnej lub górnej powiece. Guzek nie jest bolesny, jednak przez swoją twardość i usytuowanie może powodować dyskomfort. Dodatkowo w okolicy gradówki, jako efekt zakażenia, może pojawić się zaczerwienienie i obrzęk. Spis treściGradówka - dlaczego się pojawia?Gradówka - leczenie zachowawczeGradówka - leczenie operacyjne Gradówka - guzek na powiece - jest konsekwencją przewlekłego zapalenia gruczołu tarczkowego, zwanego również gruczołem Meiboma (rodzaj gruczołu łojowego odpowiedzialnego za utrzymanie szczelności powiek po zamknięciu, ochronę przed utratą wilgotności, spływaniu łez na twarz oraz naruszeniu filmu łzowego). Na skutek stanu zapalnego zamykają się przewody odprowadzające wydzielinę produkowaną przez gruczoł tarczkowy. Zalegająca masa prowadzi do rozdęcia ścian gruczołu i podtrzymania lub zaostrzenia stanu zapalnego. Powstaje gradówka czyli nieduży guzek, zbudowany z ropno-krwistej galaretowatej masy, zamkniętej we włóknistym worku, który może rosnąć. Guzek nie jest bolesny, jednak przez swoją twardość i usytuowanie może powodować dyskomfort. Dodatkowo w jego okolicy, jako efekt zakażenia, na górnej lub dolnej powiece, może pojawić się zaczerwienienie i obrzęk. Gradówka - dlaczego się pojawia? Powodów pojawienia się gradówki może być wiele. Wpływ może mieć zakażenie gronkowcem, nadczynność gruczołów Meiboma (spotykana np. u osób noszących soczewki kontaktowe) lub jęczmień zewnętrzny, który nie został do końca dobrze wyleczony i ma tendencję do ciągłego powracania. Większą częstotliwość zachorowań zaobserwowano również u osób z trądzikiem różowatym i łojotokowym zapaleniem skóry, a także u dzieci z niewyrównaną wadą wzroku. Poradnik Zdrowie: kiedy iść do okulisty? Gradówka - leczenie zachowawcze Gradówka oka może ulec samowyleczeniu. Dzieje się tak gdy guzek zostaje wchłonięty lub ulega samoistnemu przebiciu. Są to jednak przypadki sporadyczne. Leczenie właściwe można zacząć w domu od okładów i kompresów w celu zmniejszenia stanu zapalnego. Wykonywać je należy kilka razy dziennie po około 20 minut (podobnie jak przy leczeniu jęczmienia).Do wykonania okładów najlepiej nadaje się: zielona herbata świeża pietruszka rumianek. Zalecane są również masaże - w celu zmniejszenia obrzęku i próbie odprowadzenia zalegającej masy. Gdy po upływie około dwóch tygodni gradówka na oku nie znika - warto skonsultować się ze specjalistą. Natychmiastowy kontakt z lekarzem zalecany jest również wtedy, gdy przez gradówkę zmienia się ostrość widzenia lub pacjent odczuwa ból oka. Leczenie polega wtedy na wcieraniu w miejsce wystąpienia gradówki maści zawierającej antybiotyki i kortyzon (około 3-4 razy dziennie maść należy nakładać cienką warstwą na brzegi powiek), stosowaniu kropli lub leków doustnych. Gradówka - leczenie operacyjne Gdy medycyna konwencjonalna nie przynosi efektu - gradówkę należy usunąć operacyjnie. Zabieg wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych (w szpitalach i większości przychodni okulistycznych) w znieczuleniu miejscowym i polega na nacięciu skóry po wewnętrznej stronie powieki w miejscu guzka i wyłyżeczkowaniu gradówki (usunięciu wszystkich jej elementów specjalną drapaczką by uniemożliwić odtworzenie się). Po zabiegu aplikuje się antybiotyk i sporządza opatrunek zasłaniający oko. Osoby, które mają tendencję do powracających gradówek powinny regularnie przemywać powieki wacikiem zwilżonym ciepłą wodą.
793. Posted April 13, 2008. Dzisiaj u mojego psa zobaczyłam coś co mnie strasznie przestraszyło. Wsześniej nie widziałam tego, ponieważ włoski zasłaniały, a dopiero dzisiaj kąpałam mojego Scoobiego i dopiero kiedy zmoczyłam łapki to zobaczyłam. Jeszcze 1,5 tygodnia temu nie było tego na 100%, bo wtedy też go kąpałam i nieCzym jest gradówka oczu psa?Gradówka zlokalizowana jest na powiece, określa się ją jako grudkę, zgrubienie czy guzek. Jest przewlekłym zapaleniem gruczołu tarczkowego zwanego również gruczołem Meiboma. Mimo wszystko pojawienie się takiej zmiany w okolicy oka zwierzęcia wymaga diagnostyki, a w wielu przypadkach również podjęcia odpowiedniego leczenia. Najlepiej jeśli wybierzemy się do lekarza weterynarii, który specjalizuje się w okulistyce. Leczenie gradówkiNiekiedy, początkowo przy niewielkiej zmianie lekarz weterynarii zaleca leczenie niechirurgiczne – w postaci stosowania maści lub leków podawanych ogólnie. Jednak w wielu przypadkach okazuje się, że niezbędne będzie przeprowadzenie mniejsza zmiana, tym zabieg jest to krótszy i prostszy, a tym samym wiąże się z mniejszych ryzykiem. Dlatego lekarze weterynarii zalecają usunięcie gradówki jak najszybciej. Guzkowata zmiana na oku może sugerować również inne choroby, stąd istotna jest odpowiednia diagnostyka i niezaniedbywanie jej. Wówczas mamy pewność, że nasz pies nie odczuje nieprzyjemnych się z naszym czworonogiem do specjalisty, który specjalizuje się w chorobach gradówka musi być wycinana chirurgicznie?To zależy, gdyż możliwe jest podobnie jak u ludzi, wyleczenie bez konieczności zabiegu, jednak pies musiałby oszczędzać oko, nie podrażniać go, a jeśli zmiana mu przeszkadza to tego nie uzyskamy. W związku z tym dla komfortu zwierzęcia, jak również, aby nie doszło do pogorszenia widzenia najczęściej zaleca się wykonanie zabiegu, który jest stosunkowo prosty, a zwierze szybko wróci do siebie i poczuje się znaczenie lepiej, bez grudki na powiece. Biorąc odpowiedzialność za czworonoga powinniśmy dbać o jego zdrowie w każdym najmniejszym aspekcie.Możesz nakładać kompres z bardzo ciepłą wodą na zamknięte oczy i trzymać tak przez 10-15 minut. Stosuj też masaż zwilżonym ciepłą wodą wacikiem, wykonując ruchy w kierunku rzęs, niezależnie, czy gradówka jest na dolnej, czy też na górnej powiece. Pamiętaj przy tym, aby nie naciskać i nie ściskać gradówki.
Dzień dobry! Moja babcia posiada pieska rasy cocker spaniel, który ma 11, 5 roku. Około roku temu na jego górnej powiece, tak na granicy zewnętrznej a wewnętrznej strony pojawił się niewielki guzek. Początkowo myślałam, że to jakaś brodawka, która sama odpadnie. Niestety tak się nie stało i zmiana rosła. Obecnie jest dość duża (ok. 7 mm średnicy), jej powierzchnia jest kalafiorowata, ma liczne guzki koloru różowego i czarnego (wygląda to tak jakby te nowsze narośle były różowe a po czasie ciemnieją). Zdarzyło się, że piesek zahaczył tym guzkiem o jakiś przedmiot i zmiana zaczynała krwawić. Obecnie guzek podwinął się pod powiekę (chociaż można go przycisnąć i wtedy wydobywa się na zewnątrz), jest taki czarnawy. Wydaje mi się, że nie jest bolesny, ale z pewnością przeszkadza w widzeniu i obawiam się, że jeśli nie zostanie usunięty to może z czasem uciskać na rogówkę. Czasem mam wrażenie że też utrudnia zamykanie powiek, przez co pieskowi łzawi oko (pojawiają się takie "śpiochy"). Podczas wizyty u weterynarza z innym problemem, doktor stwierdził, że tą zmianę trzeba będzie usunąć. Nie dopytywałam się jednak więcej, ponieważ na razie nie chcę by piesek miał wykonywany zabieg (aktualnie bierze sterydy i leki przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne z powodu zapalenia uszu), gdyż chcę wyleczyć aktualny problem, ale gdy się z tym uporamy trzeba będzie pozbyć się tej brodawki. Mam w związku z tym kilka pytań: 1. Czy taki zabieg musi odbywać się w znieczuleniu ogólnym? Cockerek nigdy nie miał takich zabiegów+ jest już wiekowy i bardzo boję się, że jego organizm nie wytrzyma narkozy :( czy można taki zabieg przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym? 2. Czy prawdopodobnie jest to nowotwór? Jakie są szanse na to, że nie jest złośliwy? A jeśli jest to złośliwy nowotwór to jakie są szanse na długie życie psiaka? 3. Jak wygląda taki zabieg? Guzek wyrasta z wewnętrznej części powieki, ale rośnie jakby na zewnątrz. Czy trzeba będzie wyciąć guzek razem z fragmentem powieki? 4. Jak wygląda funkcjonowanie psa po takim zabiegu? Czy musi nosić kołnierz ochronny? Dodam, że jest to piesek żyjący na dworze w kojcu. Nigdy nie chorował, jest bardzo żywiołowy, chętny do zabawy, ma apetyt. Gdyby nie to zapalenie uszu i ten guzek na powiece to powiedziałabym, że to okaz zdrowia, który wygląda i zachowuje się jakby był całkiem młody :) tym bardziej obawiam się tego zabiegu. :( Dzień Dobry, 1. Taka operacja musi odbywać się w znieczuleniu ogólnym. U psiaka w tym wieku bezwzględnie powinno się wykonać przed znieczuleniem badanie krwi oraz ewentualnie inne badania, które zasugeruje lekarz podczas badania przedoperacyjnego. Badania pozwolą zakwalifikować pieska do znieczulenia ogólnego oraz określą ryzyko z nim związane. 2 Tak, najprawdopodobniej jest to nowotwór. W celu postawienia ostatecznekj diagnozy konieczne jest badanie histopatologiczne usuniętej zmiany. Jeżeli jest to nowotwór złośliwy to wszystko zależy od tego jaki to nowotwór oraz czy został usunięty z marginesem zdrowych tkanek. Tu także rozstrzygające będzie badanie histopatologiczne oceniające margines wyciętej tkanki. 3 Większość większych guzków wymaga usunięcia zmiany wraz z fragmentem powieki ( zwykle 1-3mm, w zależności od możliwości) Następnie chirurg opracowuje powiekę w taki posób aby odtworzyć jej kształt, dzięki czemu defekt kosmetyczny jest znikomy, a najczęściej go brak (rana goi się i po zarośnięciu włosów jest trudno dostrzegalna blizna) 4 Po operacji (oraz z reguły przed nią) piesek dostaje leki okukistyczne. Musi też chodzić w kołnierzu ok 2 tygodnie, żeby ne uszkodził sobie szwów. Z poważaniem, lek. wet. Jakub Szpunar Gabinet weterynaryjny Zwierzak, Rzeszów
Można spróbować jeszcze krople sterydowe np.sol . Dexamethason 4xdz ,które działają przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo plus krople antybiotykowe np.sol. Oftaquix lub sol.Vigamox 4xdz przez 10 dni.Można również gradówkę ostrzyknąć lekiem sterydowym z antybiotykiem.Jeśli to nie pomoże gradówkę należy wyciąć wraz z torebką co
Re: Gradówka – jak to cholerstwo wyleczyć? U mnie to nie była wyraźna grudka. Najpierw jest zaczerwienione trochę napuchnięte. Jak się zrobi wyraźna grudka to chyba kwalifikuje się do wycięcia. Twój opis niestety pasuje do gradówki, w każdym razie takiej jaką ja miewam. Ale na wszelki wypadek lepiej skonsultuj się z okulistą.
Zapalenie spojówek u psa Zapalenie spojówek u psa to częsty problem okulistyczny występujący u naszych podopiecznych. Jak ważny jest narząd wzroku u zwierząt towarzyszących i możliwość prawidłowego widzenia nie trzeba chyba nikogo zbytnio przekonywać. Drapieżnikom, jakimi przecież są psowate, zapewnia on nie tylko możliwość obserwowania otaczającego ich świata i zagrożeń tam czyhających a więc warunkują przetrwanie ale także ułatwiają zdobywania pokarmu, sprawne i skuteczne polowanie a tym samym możliwość przeżycia. Aby jednak właściwie wypełniał on swoje liczne zadania musi pozostać w pełni zdrowy. Nie wszyscy zdają sobie sprawę z faktu, że nasi podopieczni zapadają na podobne choroby, każdego niemal narządu jak ludzie. W końcu niewiele nas różni od siebie i wspólnie należymy do ssaków. Wielu właścicieli nie wyobraża sobie życia z psem pozbawionym wzroku a zwierzę niewidome traktuje jako inwalidę zupełnie niezdolne do samodzielnej egzystencji, często decydując się na eutanazję ślepego zwierzęcia. I choć w środowisku naturalnym zdolność widzenia odgrywa pierwszorzędne znaczenie warunkując przetrwanie w świecie pełnym drapieżników, to w naszym otoczeniu, wśród zwierząt towarzyszących nie ma to aż tak dużego znaczenia co oczywiście nie powinno zwalniać nas z obowiązku znania podstawowych, niepokojących objawów chorobowych narządu wzroku. Pamiętajmy bowiem, że oko jest strukturą anatomiczną dość złożoną i wiele elementów je budujących może ulec „zepsuciu” a nieprawidłowo funkcjonując wpływać na cały narząd wzroku. Tutaj też możemy zaobserwować symptomy świadczące o bardziej złożonych problemach zdrowotnych toczących się ogólnoustrojowo lub dotykających również innych narządów. Bardzo często we własnej praktyce weterynaryjnej spotykam się z przypadkami ignorowania objawów dotyczących oczu przez właścicieli w nadziei, że „samo przejdzie” i nadmiernym łzawieniem nie powinniśmy się zbytnio przejmować. Dlatego postaram się w tym artykule przybliżyć problem doskonale znany, często występujący a zbagatelizowany mogący skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi jakim jest zapalenie spojówek u psa. Dokładna obserwacja oczu psa, szybka ingerencja w sytuacji niepokojących zmian przez właściciela, są podstawowym obowiązkiem, z którego nikt nas nie zwolni. Jak zbudowane jest oko psa?Co to jest spojówka?Zapalenie spojówek u psa: przyczynyRóżne formy zapalenia spojówek u zwierzątGrudkowe zapalenieZaburzenie produkcji łezPredyspozycje rasowe do chorób spojówkiZapalenie spojówek u psa objawyZapalenie spojówek u kotówRozpoznanie, diagnostyka różnicowaZapalenie spojówek u psa leczenieKrople do oczu dla psa na zapalenie spojówek Jak zbudowane jest oko psa? Oczy naszych czworonogów nie różnią się zbytnio w swej budowie od oczu ludzkich. Wnikliwy i uważny obserwator z pewnością zastanowi się nad dużą i okrągłą źrenicą oraz wąziutkim paskiem tęczówki w porównaniu do oczu ludzkich i bez wątpienia będzie miał rację. Taka budowa zapewnia o wiele lepszą zdolność widzenia w słabym świetle ale równocześnie pogarsza ostrość przedmiotów. Psy dostrzegają przedmioty oddalone, zaś tych zlokalizowanych bliżej mogą nie dostrzegać albo widzieć je w formie bardzo rozmytej. Oko ma w przybliżeniu kształt owalny (kuli) i jak wszyscy doskonale wiemy zlokalizowane jest w oczodole. Jest tak naprawdę strukturą przystosowaną do odbierania sygnałów świetlnych, które następnie drogą nerwu wzrokowego kierowane są do mózgu czyli narządu tak naprawdę odpowiedzialnego za widzenie (bo to właśnie tam odbywa się analiza przesłanych informacji). Jest strukturą dość skomplikowaną, a przy tym z uwagi na specyficzne położenie bardziej narażoną na urazy i uszkodzenia natury mechanicznej. Co to jest spojówka? Spojówka jest narządem dodatkowym oka. Spojówka (łac. tunica conjunctiva) jest błoną śluzową pokrywającą wewnętrzną część powiek, przechodzącą w skórę powiek, zewnętrzną przednią część twardówki oddzieloną od niej luźną tkanką łączną przechodząca następnie w nabłonek przedni rogówki w okolicy jej rąbka. Choć może wydawać się to skomplikowane obie te części tworzą worek spojówkowy a w przyśrodkowym kącie oka migotkę. Worek spojówkowy czyli przestrzeń między spojówką gałkową a powiekową jest bardzo ważnym miejscem w procesie leczenia bowiem tam właśnie podawane są wszelkie leki choćby w postaci kropli. Jest cienką, przezroczystą błoną śluzową mająca za zadanie chronienie gałki ocznej i odżywianie rogówki. Zdrową spojówkę gałki ocznej u psa moglibyśmy opisać jako lśniącą, błyszczącą a także pozbawioną w nadmiernej ilości wypływów łzowych a sama spojówka ma barwę jasnoróżową. Skoro wiemy już czym w ogóle jest spojówka i gdzie lokalizuje się w obrębie narządu wzroku zapoznajmy się z najczęściej występującą patologią dotycząca tej błony śluzowej u naszych podopiecznych. Jak już wspominałem zapalenie spojówek (łac. conjunctivitis) jest bardzo częstą chorobą okulistyczną o różnorodnej etiologii, przyczynach, przebiegu i co za tym idzie postępowaniu terapeutycznym. Powyższe stwierdzenie może wydawać się zbyt ogólnikowe ale już na wstępie wyjaśnia ono jak wiele różnorodnych przyczyn, czynników może wywoływać stan zapalny i jak niezwykle istotne jest prawidłowe rozpoznanie, bez którego nie ma skutecznego leczenia. Podczas każdego stanu zapalnego komórki układu odpornościowego napływają wraz z krwią do miejsca jego występowania. Każdy uważny właściciel psa zauważy silne zaczerwienienie i co za tym idzie obrzęk oka. Dodatkowo na spojówce znajdują się ujścia gruczołów łzowych, łojowych, które będą produkowały większą ilość wydzieliny co przekładało się będzie na wygląd samego oka. Stan zapalny spojówek będzie więc powodował objaw tzw. „czerwonego oka„, który nawiasem mówiąc występuje także przy wielu innych chorobach okulistycznych. Każdy stan zapalny ma swoje źródło i przyczynę więc zastanówmy się teraz nad etiologią conjunctivitis. Zapalenie spojówek u psa: przyczyny Zapalenie spojówek u psa jest problemem okulistycznym o różnorodnej etiologii czyli inaczej mówiąc bardzo wiele, niepowiązanych ze sobą czynników może je wywoływać choć w każdym przypadku daje podobne objawy. Nie mniej jednak możemy dokonać pewnej klasyfikacji przyczyn choroby i stworzyć pewne grupy czynników. I tak bardzo obszerną listę przyczyn otwierają choroby alergiczne na czele z atopowym zapaleniem skóry czy alergią kontaktową. W tych przypadkach spojówka jest miejscem gdzie ogólnoustrojowa reakcja alergiczna się manifestuje dając objawy zapalenia. Rozległą grupę przyczyn stanowią choroby układowe często o zakaźnym (wirusowym lub bakteryjnym) charakterze ze sztandarową nosówką psów na czele, kalici i herpeswirozą (katarem kocim) kotów, czy chlamydofilozą występującą u obu gatunków. Oprócz zapalenia spojówki infekcyjnego powodowane przez czynniki bakteryjne, wirusowe i grzybicze możemy również wyróżnić ogromną ilość przypadków powodowanych przez czynniki o nie infekcyjnym podłożu. Duża grupę przyczyn stanowią wszelkie wady natury anatomicznej występujące u psów, czasem dość często, jak choćby podwinięcie powiek w stronę do spojówki czyli entropium oraz do spojówki – ektropium. Nieprawidłowości anatomiczne dotyczące ułożenia rzęs na czele z dwurzędowością rzęs czyli dodatkowego rzędu rzęs drażniących mechanicznie rogówkę i spojówkę czy niewłaściwe ułożenie rzęs (triachiasis) kiedy to rzęsy skierowane są w stronę worka spojówkowego również wywołują stan zapalny spojówki. Rzęsy ekotopowe wyrastające przez spojówkę powiekową w kierunku rogówki będą także wywoływały conjunctivitis. Zwierzęta domowe jako osobniki aktywne ruchowo narażone są na liczne urazy mechaniczne, które bardzo często są przyczyną zapalenia spojówki podobnie zresztą jak powstające w czasie niewinnej zabawy zadrapania czy uderzenia łapką okolicy i samej gałki ocznej. A przecież oznaką zdrowia jest zabawa, wspólne, nieszkodliwe podgryzanie czy bieganie po ogrodzie, szczególnie w przypadku młodych rosnących szczeniaków. Do zapalenia spojówek doprowadzić może niedrożność dróg wyprowadzających łzy. Stan zapalny mogą też wywołać: substancje chemiczne, ciała obce w postaci ziarenek piasku, drobinek kurzu, pyłu w przypadku psów przebywających w trudnych warunkach środowiskowych, intensywne nasłonecznienie, Nie bez znaczenia pozostaje również nadwrażliwość na ksenobiotyki czyli leki jakie podajemy psu przy okazji leczenia innych chorób okulistycznych czy ogólnoustrojowych. Wreszcie na prawidłowe funkcjonowanie spojówki wpływa prawidłowa produkcja filmu łzowego czyli płynu nawilżającego, oczyszczającego i odżywczego dla niektórych struktur gałki ocznej. Bez odpowiedniej produkcji łez rozwinie się suche zapalenie spojówki i rogówki czyli keratoconjunctivitis sicca. Pamiętajmy także, że niektóre rasy psów jak choćby boksery, pekińczyki, buldogi czy shih tzu czyli generalnie „krótkonose” mogą mieć włosy wyrastające z fałdów nosowych i tym samym doświadczać stałego drażnienia rogówki i spojówki co przekładało się będzie na stan zapalny. Różne formy zapalenia spojówek u zwierząt Zapalenie spojówek u psa może przebiegać w różnorakiej formie w zależności między innymi od czynnika go wywołującego. Chyba najprostszym podziałem jest ten uwzględniający czynniki wywołujące zapalenie, poszczególne rodzaje patogenów. Zapalenie bakteryjne wywoływane są głównie przez: paciorkowce – Streptococcus, gronkowce – Staphylococcus, bakterie Pasteurella, Moraxella, Haemophilus influenzae czy Chlamydophila psittaci. Głównymi czynnikami etiologicznymi zapaleń na tle wirusowym są wspominane już Herpeswirus koci, czy Kaliciwirus odpowiedzialne za katar koci oraz wirus nosówki (CDV) należący do rodziny Paramyxowirusów. Zapalenia na tle grzybiczym są rzadziej występującymi i z reguły współistnieją przy uogólnionej grzybicy i osłabionym działaniu układu odpornościowego albo przy dłuższym stosowaniu preparatów sterydowych działających immunosupresyjnie. Oczywiście jak każdy proces zapalny również ten dotyczący spojówek może mieć charakter ostry, kiedy dzieje się nagle albo gdy dotyczy niektórych predysponowanych ras psów (bokser, buldog, pekińczyk) z charakterystycznymi fałdami nosowymi mieć tendencje do nawracania a więc cechować się przewlekłością. Grudkowe zapalenie Ważną jednostką chorobową występującą u młodych, rosnących psów jest grudkowe zapalenie trzeciej powieki. Na skutek infekcji wirusowej powikłanej bakteryjnie grudki chłonne, stanowiące element układu odpornościowego gałki ocznej, zlokalizowane po wewnętrznej jej stronie ulegają powiększeniu. Powodują przy tym drażnienie nie tylko rogówki ale i stan zapalny spojówek i bezwzględnie wymagają leczenia farmakologicznego a w przypadku braku jego skuteczności ingerencji chirurgicznej. Zaburzenie produkcji łez Niezwykle istotną przyczyną zapalenia spojówek jest również najczęściej autoimmunologiczny proces dotyczący gruczołów łzowych skutkujący spadkiem produkcji łez i objawem suchego oka. Tak zwany keratoconjunctivitis sicca często występuje u amerykańskich i angielskich cocker spanieli, sznaucerów miniaturowych, west highland white terierów, pudli, jamników miniaturowych, pekińczyków, shih tzu i yorkshire terrierów. Choroba dotyka psy będące w fazie wzrostu somatycznego a zbagatelizowana może prowadzić do poważnych konsekwencji w obrębie narządu wzroku.. Widzimy więc dobitnie jak wiele różnorakich czynników może wywoływać stan zapalny spojówek i jak różnorodny może być obraz kliniczny choroby choć dotyczy tylko jednej struktury. Często też mamy do czynienia ze współistnieniem zmian zapalnych w kilku powiązanych ze sobą strukturach gałki ocznej w końcu są one wszystkie ze sobą powiązane funkcjonalnie. Predyspozycje rasowe do chorób spojówki Predyspozycje rasowe do chorób spojówki Każdy pies może zachorować na zapalenie spojówek w dowolnym momencie życia co wynika z mnogości czynników wywołujących zapalenie. Oczywiście u pewnych ras, szczególnie tych brachycefalicznych, z mocno wysuniętą do przodu gałką oczną wszelkie problemy narządu wzroku mogą z uwagi na specyficzną budowę częściej występować. U nich bowiem gałka oczna bardziej narażona jest na wszelkiego typu urazy mechaniczne i na uszkodzenia rogówki co często skutkuje równoległym zapaleniem spojówek. Młode rosnące psy ras dużych i olbrzymich częściej zapadają na grudkowe zapalenie trzeciej powieki a w konsekwencji grudkowe zapalenie spojówki u psa. Również wszystkie osobniki z wrodzonymi wadami anatomicznymi powiek, rzęs pozostają w grupie bardziej narażonych na problemy okulistyczne. Pamiętajmy, iż każde skupisko zwierząt (np. schronisko, hodowla) jest miejscem gdzie dużo łatwiej zachorować na zapalenie spojówek szczególnie tła zakaźnego. Czasem bowiem gdy źródłem zapalenie spojówek jest czynnik zakaźny możliwe jest przeniesienie choroby przez kontakt bezpośredni stykających się ze sobą zwierząt. Również młode rosnące a więc i często bardzo ruchliwe, dokazujące w czasie zabawy szczeniaki częściej mogą ulegać urazom mechanicznym i wykazywać objawy procesu zapalnego. Należy bacznie obserwować swojego psa i w sytuacji pojawienie się odstępstwa od normy w obrębie narządu wzroku szybko zasięgnąć porady lekarsko weterynaryjnej co pozwoli niejednokrotnie ustrzec naszego pupila przed poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Zapalenie spojówek u psa objawy Jednym z pierwszych objawów klinicznych jaki powinien zaniepokoić posiadacza psa z rozwijającym się zapaleniem spojówek będzie nadmierny wyciek z oczu psa. Początkowo mogą to być tylko łzy, później przechodzące w śluz lub ropę. Wydzielina ta gromadzić się może pod powieką i przypominać tzw. „poranne śpiochy” będące wynikiem samooczyszczania się gałki ocznej. W miarę toczącego się stanu zapalnego zauważymy zaczerwienienie i przekrwienie oczu jako wyraz powiększenie się naczyń krwionośnych w obrębie spojówki. Wystąpi zespół tzw. „czerwonego oka„. Pojawi się również opuchlizna, obrzęk tej błony śluzowej jako jedna z cech toczącego się stanu zapalnego. Takie zmiany w obrębie spojówki będą skutkowały odczuwaniem przez zwierzę dyskomfortu a nawet bólu i zmuszały je do coraz intensywniejszego pocierania kończyną piersiową okolicy chorego oka co dodatkowo pogłębia toczący się proces zapalny poprzez zanieczyszczenie oka. Niektóre psy chcąc doświadczyć ulgi w chorobie pocierają cała głową i pyszczkiem o różne przedmioty niejako informując właściciela „że coś jest nie tak w tej okolicy”. Na skutek intensywnego drapania czy pocierania okolicy oka dochodzi niejednokrotnie do wyłysień i uszkodzeń mechanicznych tych miejsc, wtórnie zakażonych bakteryjnie. Zwierzę może również mocno mrużyć powieki. Wysięki i wypływy z chorego oka będą powodowały posklejanie włosów w jego okolicy i nadawały im brudny wygląd. Oczywiście wiele z wymienionych objawów może również występować przy innych chorobach okulistycznych i nie są charakterystyczne tylko dla spojówki stąd niezwykle ważna jest właściwa diagnostyka. Zapalenie spojówek u kotów Poruszając temat zapalenia spojówek nie sposób pominąć tego schorzenia występującego u przedstawicieli kotowatych a więc u naszych kotów domowych z uwagi na częstotliwość i wirusowy charakter choroby. Zapalenie spojówek u kotów wywoływane jest przez wszystkim doskonale znane, powszechne wirusy jakimi są herpeswirus koci (FHV-1 Feline Herpeswirus) i kaliciwirus (FCV Feline Calicivirus) i co ważne jest najczęściej występującą chorobą oczu u przedstawicieli tego gatunku. Na marginesie dodam, że wyżej wymienione wirusy będąc odpowiedzialne za objawy tzw. kataru kociego powodują różnorodne zaburzenia ze strony nie tylko narządu wzroku ale także układu oddechowego. Nie bez znaczenia dla rozpowszechniania choroby pozostaje fakt bezobjawowego nosicielstwa tychże patogenów dotyczący ponad 80 % kotów. Wirusy te przenoszą się głównie droga kontaktową poprzez kichanie, prychanie, korzystanie ze wspólnej kuwety czy miski z wodą i jedzeniem oraz poprzez zabawę zakażonych osobników ze zdrowymi. Kocięta mogą zachorować na skutek kontaktu z chorą matką po porodzie. Zakażone osobniki kichają czym roznoszą wirusy, mają początkowo surowiczy wypływ z nosa, który następnie zmienia się w śluzowy i ropny na skutek powikłań bakteryjnych oraz wykazują mocno nasilony obrzęk i zaczerwienienie spojówek. Całości obrazu klinicznego towarzyszy intensywne łzawienie oraz zaburzenia w oddychaniu połączone często z brakiem apetytu i ogólnym złym samopoczuciem. Rozpoznanie, diagnostyka różnicowa Rozpoznanie, diagnostyka różnicowa Kiedy znamy już możliwe przyczyny oraz objawy chorobowe warto zastanowić się jak prawidłowo rozpoznać chorobę aby później skutecznie ją leczyć. Wielokrotnie przyczyną zapalenie spojówek u psa jest inna ogólnoustrojowa choroba (np. atopia), bez której rozpoznania i prawidłowo prowadzonej terapii nigdy nie poradzimy sobie z zapaleniem spojówek. Problem po prostu raz na jakiś czas będzie powracał budząc przy tym zniecierpliwienie i zdegustowanie właściciela zwierzęcia oczekującego skutecznej pomocy lekarskiej i wyleczenia. Spojówka może być miejscem manifestującym problem o wiele bardziej złożony stąd pójście na skróty w diagnostyce może okazać się zgubne dla lekarza prowadzącego. Każde więc rozpoznanie, nawet błahego problemu, powinno być poprzedzone dokładnym wywiadem i rozmową z właścicielem, a w dalszej kolejności wnikliwą analizą już przeprowadzanego leczenia czy okolicznościami pojawiających się nawrotów (szczególnie w przypadku zapalenia przewlekłego). Następnie musimy bardzo szczegółowo zbadać narząd wzroku, nie zapominając o okolicy samego oka. Pozwoli to nam nie tylko na obserwacje dość charakterystycznych objawów zapalenie spojówki ale również umożliwi wykluczenie wad anatomicznych czy nieprawidłowości dotyczących rzęs, powiek. W przypadku podejrzenia zespołu suchego oka koniecznie należy przeprowadzić test łzowy Schirmera określający poziom produkcji filmu łzowego. Możemy także wykonać wymaz z worka spojówkowego jałowym patyczkiem (wymazówką), który następnie wysłany do odpowiedniego laboratorium co niejednokrotnie pozwoli określić czynnik sprawczy zapalenia- etiologię choroby. W przypadku istnienia choroby i ujemnego wyniku wymazu możemy podejrzewać tło alergiczne stanu zapalnego. Wtedy można wykonać testy alergiczne pozwalające określić czynniki je wywołujące. W przypadku wątpliwości albo nawracających stanów zapalnych, nie poddających się leczeniu warto odesłać pacjenta do specjalistycznej lecznicy okulistycznej zajmującej się narządem wzroku w celu potwierdzenia diagnozy lub wykrycia prawdziwej przyczyny choroby. Widzimy więc, że rozpoznanie choć w wielu przypadkach jest proste może czasem przysporzyć trudności badającemu. Zapalenie spojówek u psa leczenie Zapalenie spojówek u psa leczenie Mnogość czynników wywołujących zapalenie spojówek powoduje, że nie ma jednego skutecznego i pasującego do każdego przypadku sposobu leczenia, sprawdzającego się zawsze. Podstawą skutecznego leczenia pozostaje uprzednio prawidłowo postawiona diagnoza czynnika sprawczego, co nie zawsze wydaje się takie proste. W przypadku wszelkich wad anatomicznych powodujących drażnienie mechaniczne rogówki i spojówki dopiero po ich chirurgicznym wyeliminowaniu możemy liczyć na pełne wyleczenie. W przeciwnym wypadku proces chorobowy zawsze będzie nawracał a zmieniane nawet różne „kropelki” nie przyniosą trwałej poprawy. Krople do oczu dla psa na zapalenie spojówek Krople do oczu dla psa na zapalenie spojówek Gdy czynnikiem etiologicznym jest patogen (bakteria) warto spróbować zastosować krople z antybiotykiem dla psa. Niewątpliwie ich ogromną zaletą jest cena, wynosząca z reguły poniżej 20 zł za pojedyncze opakowanie oraz łatwość podawania. Zdecydowana większość zwierząt bez problemu akceptuje aplikację leków do worka spojówkowego, nie przejawiając przy tym odruchów obronnych. Preparaty antybiotykowe w formie kropli powinny być podawane kilka razy dziennie (w zależności od zawartego w nich antybiotyku) a długość terapii powinna wynosić około 2 tygodni. Wprawdzie typowych preparatów weterynaryjnych w formie kropli nie mamy zbyt wiele (np. Gentamicin 0,3 % vet) ale zawsze możemy skorzystać z obszernej palety dedykowanej ludziom, np.: Tobrex 0,3 %, Maxitrol, Floxal 0,3 %, Cusi Erythromycin 0,5 %, Sulfacetamidum. W podawaniu kropli do oczu dla psa należy zachować dyscyplinę i nie pomijać dawek oraz nie przerywać wcześniej leczenia, nawet w sytuacji ewidentnej poprawy, gdyż skutkować to może w przyszłości wykształcaniem lekooporności u bakterii. Można także wspomagać się produktami zawierającymi niesterydowe leki przeciwzapalne (np. Naclof), które będą zmniejszały obrzęk spojówki. Domowe sposoby na zapalenie spojówek u psa to przede wszystkim wspomaganie samego leczenia. Szczególnie ważne jest, aby zadbać o czystość okolicy samego oka, szczególnie w przypadku obecności brudnych, posklejanych włosów drażniących rogówkę. Toaletę tych miejsc możemy przeprowadzić wykorzystując zwyczajny gazik i płyn fizjologiczny lub krople świetlika czy wywar z herbaty. Chodzi tutaj o mechaniczne pozbycie się zalegającej wydzieliny stanowiącej źródło patogenów. W przypadku zespołu suchego oka konieczne podawanie jest sztucznych łez, a w przypadku podejrzenia procesu autoimmunologicznego również cyklosporyny np. w preparacie Optimmune maść do oczu 2 mg/g. W infekcjach wirusowych lub grzybiczych kiedy dochodzi do spadku odporności oka warto jako leczenie wspomagające zastosować produkty poprawiające funkcjonowanie układu immunologicznego zawierające np. interferon (Virbagen Omega). W przypadku chlamydofilozy, szczególnie w przypadkach ciężej przebiegających, warto rozważyć ogólnoustrojowe podawanie leków z grupy tetracyklin np. doksycykliny, gdyż antybiotyki te najlepiej działają. Pewnym ograniczeniem pozostaje tutaj brak tetracyklin w kroplach co zmusza nas do stosowania tego co jest czyli np. gentamycyny. Osobną kwestią pozostaje leczenie kataru kociego, bardzo dokładnie opisane w artykule: „Koci katar: objawy i leczenie kociego kataru„. Podsumowanie Zapalenie spojówek psa: leczenie i zapobieganie Problem zapalenia spojówek jest chyba najczęściej występującym schorzeniem okulistycznym u psów stąd znajomość podstawowych choćby informacji przez właściciela zwierzęcia wydaje się niezwykle istotna. Prawidłowo postawiona diagnoza stwarza też możliwość pełnego wyleczenia co bez wątpienia jest kolejnym argumentem przemawiającym za podjęciem wysiłku związanego z szukaniem przyczyny choroby. I jak w każdym przypadku im szybciej stwierdzimy, zauważymy chorobę tym lepiej dla naszego podopiecznego, bo choć nie jest schorzeniem śmiertelnym to z pewnością przysparza sporo dyskomfortu chorującemu zwierzęciu. Warto więc, choćby ze względu na niewypowiedzianą wdzięczność naszych zwierząt, za które przecież jesteśmy odpowiedzialni pomóc pupilowi i cieszyć się wraz z nim zdrowymi oczami. Więcej informacji na temat profilaktyki chorób oczu u psów można znaleźć w artykule: „Jak dbać o oczy psa?„
Czego Nie Wolno Robić? Gradówka często zaczyna się jako bardzo mały, czerwony, opuchnięty obszar powieki i na ogół nie jest infekcją. W ciągu kilku dni może zmienić się w bezbolesną, wolno rosnącą grudkę wielkości grochu i często można ją pomylić z jęczmieniem, czyli zakażeniem gruczołu łojowego powieki. Gradówka na Zobacz czym są pliki cookies i jaka jest stosowana nasza polityka w odniesieniu do nich. Zastosowanie cookies w Polsce i UE. Serwis nie zbiera w sposób automatyczny żadnych informacji, z wyjątkiem informacji zawartych w plikach cookies. Pliki cookies tzw. ciasteczka stanowią dane informatyczne, w szczególności pliki tekstowe, które przechowywane są w urządzeniu końcowym Użytkownika Serwisu i przeznaczone są do korzystania ze stron internetowych Serwisu. Cookies zazwyczaj zawierają nazwę strony internetowej, z której pochodzą, czas przechowywania ich na urządzeniu końcowym oraz unikalny numer. Podmiotem zamieszczającym na urządzeniu końcowym Użytkownika Serwisu pliki cookies oraz uzyskującym do nich dostęp jest operator serwisu ABC Zdrowia z siedzibą w Nowym Sączu. Pliki cookies wykorzystywane są w celu: dostosowania zawartości stron internetowych Serwisu do preferencji Użytkownika oraz optymalizacji korzystania ze stron internetowych; w szczególności pliki te pozwalają rozpoznać urządzenie Użytkownika Serwisu i odpowiednio wyświetlić stronę internetową, dostosowaną do jego indywidualnych potrzeb; tworzenia statystyk, które pomagają zrozumieć, w jaki sposób Użytkownicy Serwisu korzystają ze stron internetowych, co umożliwia ulepszanie ich struktury i zawartości; utrzymanie sesji Użytkownika Serwisu (po zalogowaniu), dzięki której Użytkownik nie musi na każdej podstronie Serwisu ponownie wpisywać loginu i hasła. W ramach Serwisu stosowane są dwa zasadnicze rodzaje plików cookies: sesyjne (session cookies) oraz stałe (persistent cookies). Cookies sesyjne są plikami tymczasowymi, które przechowywane są w urządzeniu końcowym Użytkownika do czasu wylogowania, opuszczenia strony internetowej lub wyłączenia oprogramowania (przeglądarki internetowej). Stałe pliki cookies przechowywane są w urządzeniu końcowym Użytkownika przez czas określony w parametrach plików cookies lub do czasu ich usunięcia przez Użytkownika. W ramach Serwisu stosowane są następujące rodzaje plików cookies: niezbędne pliki cookies, umożliwiające korzystanie z usług dostępnych w ramach Serwisu, np. uwierzytelniające pliki cookies wykorzystywane do usług wymagających uwierzytelniania w ramach Serwisu;pliki cookies służące do zapewnienia bezpieczeństwa, np. wykorzystywane do wykrywania nadużyć w zakresie uwierzytelniania w ramach Serwisu; wydajnościowe pliki cookies, umożliwiające zbieranie informacji o sposobie korzystania ze stron internetowych Serwisu;funkcjonalne pliki cookies, umożliwiające zapamiętanie wybranych przez Użytkownika ustawień i personalizację interfejsu Użytkownika, np. w zakresie wybranego języka lub regionu, z którego pochodzi Użytkownik, rozmiaru czcionki, wyglądu strony internetowej itp.; reklamowe pliki cookies, umożliwiające dostarczanie Użytkownikom treści reklamowych bardziej dostosowanych do ich zainteresowań. W wielu przypadkach oprogramowanie służące do przeglądania stron internetowych (przeglądarka internetowa) domyślnie dopuszcza przechowywanie plików cookies w urządzeniu końcowym Użytkownika. Użytkownicy Serwisu mogą dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących plików cookies. Ustawienia te mogą zostać zmienione w szczególności w taki sposób, aby blokować automatyczną obsługę plików cookies w ustawieniach przeglądarki internetowej bądź informować o ich każdorazowym zamieszczeniu w urządzeniu Użytkownika Serwisu. Szczegółowe informacje o możliwości i sposobach obsługi plików cookies dostępne są w ustawieniach oprogramowania (przeglądarki internetowej). Operator Serwisu informuje, że ograniczenia stosowania plików cookies mogą wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronach internetowych Serwisu. Pliki cookies zamieszczane w urządzeniu końcowym Użytkownika Serwisu i wykorzystywane mogą być również przez współpracujących z operatorem Serwisu reklamodawców oraz partnerów. Więcej informacji na temat plików cookies dostępnych jest w sekcji Pomoc w menu przeglądarki internetowej. Więcej na temat ... W przeciwieństwie do gradobicia cierpienie na powiece lub Jednak brzeg powieki nie jest przyczyną bakteryjną, więc zawartość opuchlizny na oku nie jest w tym przypadku zaraźliwa. Gradówka jest raczej zatkanym gruczołem łojowym, który jest zablokowany przez nagromadzenie wydzieliny lub sebum pęcznieje. Jęczmień to ostra forma miejscowego zakażenia powiek. Jęczmień objawia się zwykle bolesnym, ograniczonym obrzękiem powieki i obecnością guzka zapalnego. Gradówka to miejscowe, przewlekłe zapalenie o charakterze ziarniniaka tłuszczowego. Przyjmuje ona postać niebolesnego guzka powieki. Jęczmień i gradówka mogą występować także u dzieci. Podstawą leczenia w przypadku jęczmienia są ciepłe okłady i masaż powieki. Gradówka wymaga niejednokrotnie leczenia chirurgicznego. Co to są jęczmień i gradówka, czym się różnią i jakie są przyczyny? Jęczmień (hordeolum) to ogólne określenie ostrego, miejscowego zakażenia powiek. Jeśli obejmuje mieszki włosowe rzęs, powstaje zwykle na skutek zaczopowania ich ujścia oraz zakażenia gruczołów łojowych Zeissa lub gruczołów rzęskowych (potowych) Molla. Nazywany jest wówczas jęczmieniem zewnętrznym. Jeśli jęczmień rozwija się w gruczołach tarczkowych Meiboma, określa się go jako jęczmień wewnętrzny. Gruczoły tarczkowe Meiboma produkują łojową wydzielinę i znajdują się w głębi powieki w tzw. tarczce, włóknistej tkance nadającej powiekom charakterystyczny kształt. W powiece górnej znajduje się ich 30–40, natomiast w dolnej – 20–30. Ujścia gruczołów Meiboma znajdują się w brzegach powiek. W przypadku zapalenia tych gruczołów lub ich nieprawidłowego funkcjonowania (dysfunkcji) dochodzi do ich pogrubienia i zablokowania odpływu wydzieliny łojowej. W dalszej kolejności następuje wtórne zakażenie. Gruczoły tarczkowe Meiboma produkują łojową wydzielinę i znajdują się w głębi powieki w tzw. tarczce, włóknistej tkance nadającej powiekom charakterystyczny kształt. W powiece górnej znajduje się ich 30–40, natomiast w dolnej – 20–30. Ujścia gruczołów Meiboma znajdują się w brzegach powiek. W przypadku zapalenia tych gruczołów lub ich nieprawidłowego funkcjonowania (dysfunkcji) dochodzi do ich pogrubienia i zablokowania odpływu wydzieliny łojowej. W dalszej kolejności następuje wtórne zakażenie. W 90–95% przypadków jęczmień wywołany jest przez zakażenie gronkowcami, niekiedy przez inne drobnoustroje chorobotwórcze. Do czynników ryzyka rozwoju jęczmienia zalicza się zaburzenia czynności (dysfunkcję) gruczołów tarczkowych Meiboma, przewlekłe zapalenie brzegów powiek (blepharitis) oraz trądzik różowaty. Jęczmienie częściej występują u chorujących na cukrzycę oraz u osób z łojotokiem lub łojotokowym zapaleniem skóry. Gradówka (chalazion – gr. grad) jest to miejscowe, przewlekłe zapalenie o charakterze ziarniniaka tłuszczowego (lipogranuloma). Mechanizm powstawania gradówek polega na przenikaniu do tarczki nadmiaru wydzieliny łojowej zgromadzonej na skutek zablokowania ujść gruczołów łojowych, co wywołuje reakcję zapalną. Nie ma wiarygodnych statystyk na temat częstości występowania jęczmienia lub gradówki, jednak w praktyce lekarskiej i w życiu codziennym spotyka się je dość często. Jęczmienie częściej występują u dorosłych niż u dzieci. Prawdopodobną tego przyczyną może być większe stężenie hormonów androgennych (tj. męskich hormonów płciowych), zwiększona lepkość wydzieliny łojowej oraz częstsze u dorosłych zapalenie gruczołów Meiboma i trądzik różowaty. Obserwuje się także nieznacznie częstsze występowanie jęczmienia między 3.–5. dekadą życia. Ryc. 1. Gradówka Jęczmień i gradówka - objawy Jęczmień charakteryzuje się bolesnym, ograniczonym obrzękiem powieki i obecnością guzka zapalnego, któremu towarzyszy zaczerwienienie. Niekiedy pierwszym objawem może być ogólny obrzęk i zaczerwienienie całej powieki, które z czasem ogranicza się do mniejszego obszaru. W bardzo rzadkich przypadkach zakażenie obejmuje całą powiekę. Jęczmienie mogą być jedno- lub dwustronne, pojedyncze lub mnogie. Niejednokrotnie w wywiadzie stwierdza się, że podobne zakażenia miały już miejsce w przeszłości. Jęczmień nie powoduje zaburzeń widzenia. Gradówka objawia się w postaci niebolesnego guzka w obrębie powieki. Duże gradówki mogą niekiedy uciskać rogówkę i wywoływać niezborność rogówkową (astygmatyzm), a przez to zaburzać ostrość wzroku zarówno do dali, jak i z bliska. Co robić w razie wystąpienia objawów? Podstawą leczenia są okłady rozgrzewające i masaż, uzupełnione miejscowym zastosowaniem antybiotyków. W przypadku jęczmienia zaleca się 4 razy na dobę ciepłe okłady trwające przez 10–15 minut. Jęczmień można rozgrzewać, kładąc na powieki kompres lub przytykając mały szklany pojemnik (np. buteleczkę na lekarstwa) wypełniony ciepłą wodą. Towarzyszący okładom masaż można wykonywać palcem, krawędzią buteleczki lub innym przedmiotem. Skuteczność leczenia jęczmienia przez jego pocieranie obrączką nie ma nic wspólnego z materiałem, z jakiego jest ona wykonana, a z faktem, że w trakcie masażu dochodzi do odblokowania zamkniętych ujść gruczołów. Masaż przeprowadza się zawsze w kierunku ujścia gruczołów w krawędzi powieki, czyli w powiece górnej z góry do dołu, a w powiece dolnej – z dołu ku górze. Jeśli w ciągu 2–3 dni leczenia zachowawczego (ciepłe okłady, masaż) nie następuje żadna poprawa, należy zgłosić się na konsultację do okulisty. Pilna wizyta okulistyczna jest wskazana w przypadku: obrzęku całego oka (nie tylko powiek) i/lub pojawienia się sinoczerwonej obwódki wokół rogówki (tj. zadrażnienia rzęskowego/głębokiego), zaburzeń widzenia, wypadania rzęs towarzyszącego pogrubieniu powieki, pojawienia się gorączki, powiększenia i tkliwości regionalnych węzłów chłonnych. Jak lekarz stawia diagnozę? Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu i badania klinicznego, najczęściej w lampie szczelinowej. Lekarz dokładnie ogląda powiekę, gałkę oczną i tkanki wokół oczodołu. W badaniu stwierdza się obecność ograniczonego obrzęku, zaczerwienienia, tkliwości i guzka, niekiedy z widocznym ropnym czopem prześwitującym przez skórę. Jeśli jęczmienia lub gradówki nie widać gołym okiem, można je wyczuć dotykiem. Przy badaniu należy zwrócić uwagę, czy nie stwierdza się cech trądziku różowatego. Podwyższona temperatura i powiększenie węzłów chłonnych wskazują na chorobę ogólną. Należy wówczas brać pod uwagę zapalenie tkanek oczodołu. Rutynowo w diagnostyce nie przeprowadza się badań laboratoryjnych, a przydatność kliniczna posiewów jest bardzo mała. Jęczmień i gradówka - leczenie Jęczmień z reguły ulega samoograniczeniu. W większości przypadków jęczmienie pękają samoistnie w ciągu 1–2 tygodni. Mechaniczne otwarcie jęczmienia przyspiesza proces gojenia. Jeśli jęczmień obejmuje mieszek włosowy rzęsy, można ją delikatnie wyrwać, co powoduje otwarcie jęczmienia. W przypadku bardzo dużych zmian (np. przy wielokomorowym jęczmieniu wewnętrznym), przy większym ryzyku powikłań związanych z jego otwarciem, nacięcia powinien dokonywać wyłącznie lekarz. Ważne jest stosowanie okładów rozgrzewających i masażu. Miejscowo podaje się antybiotyki w postaci kropli ocznych lub maści. W razie pojawienia się gorączki, złego samopoczucia, tkliwości powiększonych regionalnych węzłów chłonnych oraz objawów uogólnionego zakażenia podejrzewa się bakteriemię, zapalenie tkanek oczodołu i rozpoczyna antybiotykoterapię ogólną. U dzieci konieczna jest wówczas hospitalizacja. Najczęstszym powikłaniem jęczmienia jest jego przejście w postać przewlekłą. Tworzy się wówczas gradówka, która powoduje kosmetyczne zniekształcenie powieki i powstanie bezbolesnego guzka. Leczenie gradówki ma charakter chirurgiczny i polega na jej otwarciu od strony spojówki tarczkowej, wyłyżeczkowaniu zawartości i usunięciu włóknistej torebki, która ją otacza. Możliwe jest leczenie polegające na podawaniu do gradówki zastrzyków zawierających kortykosteroidy. Wiąże się to jednak z ryzykiem trwałego odbarwienia skóry lub jej atrofii w miejscu wstrzyknięcia. Jeśli gradówka nawraca w tym samym miejscu, należy wykluczyć etiologię nowotworową, a zwłaszcza raka gruczołu łojowego (zob. Złośliwe guzy powiek). Ten typ złośliwego nowotworu należy podejrzewać w przypadku „gradówki” nawracającej w tym samym miejscu. Takiemu guzkowi powieki lub przewlekłemu jednostronnemu(!!!) zapaleniu brzegów powiek, zwykle u starszych pacjentów, może towarzyszyć utrata rzęs. Rokowanie w przypadku typowych jęczmieni jest dobre. Najczęściej goją się one bez pozostawienia blizn. Częste są jednak nawroty choroby. Jęczmienie mogą ponownie się pojawiać nawet przy prawidłowo prowadzonym leczeniu zachowawczym lub chirurgicznym, zwłaszcza jeśli pacjenci z zapaleniem brzegów powiek nie dbają w wystarczający sposób o ich higienę. Zapalenie brzegów powiek jest stanem, którego z reguły nie daje się trwale wyleczyć, podobnie jak, będącego często jego przyczyną, łojotoku czy trądziku różowatego. Pacjentów z trądzikiem różowatym należy kierować na leczenie dermatologiczne. Mimo powszechnie panującego przekonania nie ma ewidentnych dowodów, że stosowane kosmetyki powodują lub nasilają chorobę, należy jednak rozważyć rezygnację ze stosowania dotychczasowego opakowania kosmetyków do makijażu, kremów do powiek lub płynów do oczu, bo mogą być zakażone. Co robić, aby uniknąć zachorowania na jęczmień i gradówkę? Podstawę do rozwoju jęczmieni stanowi zwykle przewlekłe zapalenie brzegów powiek. W leczeniu, a zwłaszcza w zapobieganiu nawrotom jęczmienia ważne jest odpowiednie oczyszczanie brzegów powiek. Higiena brzegów powiek obejmuje: codzienne rozgrzewanie powiek za pomocą okładów o najwyższej, dobrze tolerowanej temperaturze (pozwalają na upłynnienie zalegającej na brzegach powiek wydzieliny), masaż powiek połączony z lekkim ich uciskaniem (wydzielina zostaje usunięta z gruczołów), oczyszczenie brzegów powiek (dostępnymi w aptekach bez recepty jednorazowymi, hipoalergicznymi chusteczkami (np. Blephaclean) lub wacikami nasączonymi odpowiednim płynem (np. Blephasol) W trakcie zakażeń oczu należy bezwzględnie zrezygnować z noszenia soczewek kontaktowych. Wydaje się, ze najpewniej to gradówka. Na leczenie gradówki szkoda czasu. (przemywanie rumiankiem, ogrzewanie, maści) Najlepiej ją usunąć i po kłopocie. Zabieg jest prosty i niebolesny - przypomina wyciśnięcie pryszcza na powiece. N, 19-08-2007 Forum: Zdrowie kobiety - Re: do gość